ایست قلبی- تنفسی بی گمان یکی از خطیرترین وضعیتهایی است که نیاز به اقدام فوری وسنجیده جهت حفظ حیات وپیشگیری از ضایعات جبران ناپذیر سیستم های حیاتی بدن دارد.از آن جایی که این اقدامات بر اساس پروتکل های خاصی صورت می‌گیرد لازمه اجرای آن کسب دانش زمینه ای ومهارت وتجربه فرد احیاگر می باشددر حال حاضر فقط 10 درصد موارد احیاء داخل یا خارج از بیمارستان موجب بقاء طولانی مدت بیماران می‌شود.در بهترین حالت تنها 20 درصد موارد احیاء در خارج از بیمارستان باعث بقاء بیماران می‌شود که به نظر می رسد این مقدار در داخل بیمارستان کمتر نیز باشد. ایست قلبی- تنفسی یکی از مواردی است که بطور غیر منتظره در هر زمان ومکانی اتفاق می افتد،ونیمی از تمامی مرگ ومیرها ناشی ازآن می باشد.اگرچه بسیاری از این موارد را با شروع سریع احیاء می توان نجات داد.میزان بقاء بیماران وبهبود پیامدهای بلند مدت بیماران بعد ازاحیاء وابسته به شروع سریع احیاء و انجام مداخلات پیشرفته قلبی دارد،که در واقع همان توالی مراحل زنجیره بقاء که شامل دسترسی سریع واولیه به بیمار،شروع سریع احیاء وحمایت های پایه حیات،دفیبریلاسیون به موقع بیمار و انجام حمایت های پیشرفته حیات می باشد.این مقاله در واقع مروری بر مقالات منتشر شده در ارتباط با احیاء قلبی – ریوی وتغییرات اساسی آن در خلال سالهای اخیر می باشد.
1- تغییرات عمده در اقدامات پایه حیات(BLS) در بزرگسالان:
تأکید بر انجام ماساژقلبی با کیفیت بالا که به صورت فشردن سریع وبا عمق مناسب در تمامی بیماران (Push hard&Push fast) و اجازه برگشت قفسه سینه به حالت اول بعد از هر بار فشردن آن(Chest recoil) و کاهش زمان توقف برای چک کردن نبض و ریتم بیماران وبه حداقل رساندن وقفه در هنگام انجام ماساژ قلبی در پروتکلهای جدید مورد تأکید می باشد.تصمیم برای شروع احیاء قلبی – ریوی در زمانی که بیمار غیر پاسخگو بوده و تنفس طبیعی ندارد صورت می گیرد.احیاگران باید برای انتخاب محل دادن ماساژ قلبی دست خود را در مرکز قفسه سینه بیمار قرار داده واز تلف کردن وقت با بکارگیری روش Rib margin که دیگر توصیه نمی شود خودداری کنند. نسبت ماساژ قلبی به تهویه مصنوعی در تمام قربانیان ایست قلبی بزرگسال 30 به 2 می باشد.این میزان همچنین برای اطفال و نوزادان(به غير از نوزاد تازه متولد شده) وقتی که احیاء توسط یک نفر و یا توسط احیاگران غیر حرفه ای صورت می گیرد در نظر گرفته می شود. در احیاء بزرگسالان زمان دادن تهویه مصنوعی بجای دو ثانیه به یک ثانیه تغییر کرده است. احياگران غير حرفه اي نبايد ضربان نبض كاروتيد را چك كنند،بلكه بايد بلافاصله بعد از اينكه بيمار غير پاسخگو بود و تنفس نداشت CPR را شروع كنند. احياگران غير حرفه اي براي باز كردن راه هوايي در تمامي قربانيان فقط مجاز به انجام مانور Head tilt-Chin lift هستند. احياگران حرفه اي در صورت عدم موفقيت در باز كردن راه هوايي در بيماران ترومايي با مانور jaw thrust به علت اهميت باز بودن راه هوايي مي توانند از مانور Head tilt-Chin lift استفاده كنند. در احیاء بزرگسالان دو تنفس اولیه که در ابتدا داده می شد حذف شده ودر عوض پس از محرز شدن ایست قلبی بلافاصله تعداد 30 ماساژ قلبی داده میشود. در طی احیا دو نفره وقتی لوله تراشه ویا سایر وسایل پیشرفته اداره راه هوایی گذاشته شد دیگر نیازی به انجام سیکلهای هماهنگ ماساژ و تهویه نیست بلکه ماساژ دهنده باید به طور یکنواخت با سرعت 100 ماساژ در دقیقه و تهویه کننده هر 8-6 ثانیه یک دم یک ثانیه ای (10-8 تنفس در دقیقه ) بدوی قطع ماساژانجام دهد. هیپرونتیله کردن بیمار در حین CPR به علت کاهش برون ده قلبی و خونرسانی به بافت مغز بسیار مضرمی باشد. زدن Pericardial Thumb در BLS دیگر توصیه نمی شود، ولی شواهدی دال بر ممنوعیت آن در ACLS وجود ندارد. به منظور جلوگیری از خستگی و کاهش کیفیت احیاء در زمان دادن ماساژ قلبی احیاگران باید هر 2 دقیقه جای خودرا عوض کنند
2- تغییرات عمده در استفاده از دستگاه شوک الکتریکی خارجی خودکار :
( AED)برنامه های دسترسی عمومی به دفیبریلاتور( PAD) برای مکانهایی که استفاده از آن در خلال 2 سال برای ایست قلبی شاهد متجاوز از یکبار می باشد توصیه می شود. به ازای هر 1 دقیقه تأخیر در شوک دادن به بیماران به میزان 10%-7% از میزان بقاء بیماران کاسته می شود. در تمامی بیماران با ریتمهای قابل شوک دادن یک شوک مجزا بجای 3 شوک پشت سر هم (Three stake shock) داده شده و به دنبال آن بلافاصله 2 دقیقه ماساژ قلبی و تهویه مصنوعی بدون وقفه وتوقف به منظور چک کردن نبض ویا برگشت ریتم بیمار صورت می گیرد. برای دفیبریله کردن بالغین با استفاده از دفیبریلاتور دستی مونوفازیک 360ژول توصیه می شود. دوز اول برای دفیبریله کردن با استفاده از دفیبریلاتور بای فازیک بستگی به شکل امواج دفیبریلاتور دارد..برای آنهایی که امواج بای فازیک نوع Biphasic Truncated Exponentional ) ) تولید می کنند 200-150 ژول و برای امواج بای فازیک نوع Rectilinear 120 ژول توصیه می شود. به منظور تأثیر بیشتر بهتر از پدل Apex که در خط زیر بغلی گذاشته می شود در محور عمودی قرار گیرد. فشار روی پدلها در هنگام دادن شوک 8 کیلوگرم در بزرگسالان و 5 کیلوگرم در بچه های 8-1 سال می باشد.
3-تغییرات عمده در اقدامات پیشرفته حیات( ALS) در بزرگسالان:
انجام احیاء قلبی – ریوی قبل از دفیبریلاسیون *احیاگران حرفه ای که در ایست قلبی غیر شاهد در داخل بیمارستان شرکت می کنند باید قبل از انجام دفیبریلاسیون 2 دقیقه CRR با نسبت 30:2 را بطور موثر انجام دهند. در ایست قلبی شاهد در خارج از بیمارستان نباید انجام دفیبریلاسیون توسط احیاگران حرفه ای به تأخیر انداخته شود .در ایست قلبی در داخل بیمارستان با ریتم های قابل شوک دادن نیز نباید دفیبریلاسیون به تأخیر انداخته شود. استراتژیهای دفیبریلاسیون بیماران درمان فیبریلاسیون بطنی( VF) و تاکی کاردی بطنی( VT) بدون نبض توسط 1 شوک به مقدار انرژی 200-150 ژول در دستگاههای بای فازیک و 360 ژول در دستگاههای منوفازیک و سپس انجام CPR به مدت2 دقیقه(5 سیکل با نسبت 30:2) صورت می گیرد. بعد از انجام 2 دقیقه CPR نبض و ریتم بیمار چک می شود ودر صورت نیاز به دادن شوک دیگر شوکهای بعدی نیز با همان مقادیر اولیه ذکر شده وبدون تغییر داده می شود. در صورت باقی ماندن ریتم VF ویا VT بدون نبض بعد از دادن شوک اول يا دوم می توان از داروی آدرنالین(اپی نفرین) 1 میلی گرم به صورت وریدی استفاده کرد. از آدرنالین با دوز 1 میلی گرم هر 3 تا 5 دقیقه تا زمان وجود VT ویا VF می توان استفاده کرد. از داروی وازوپرسین به مقدار 40 واحد بین المللی و بصورت تنها یک دوز بجای دوز اول ویا دوم اپی نفرین می توان استفاده کرد.ولی هنوز هیچ دارویی جای اپی نفرین را در احیاء پر نکرده است،وتحقیقات بیشتری در این زمینه باید صورت بگیرد. اگر این شک وجود دارد که ریتم بیمار آسیستول و یا فیبریلاسیون بطني می باشد،بجای انجام دفیبریلاسیون CPR با نسبت 30:2 برای 2 دقیقه انجام می شود. داروهای آنتی آریتمیک اگر بعد از دادن شوک سوم ریتم VF ویا VT همچنان پابرجا بود، از داروی آمیودارون قبل از دادن شوک چهارم و به میزان 300 میلی گرم به صورت بولوس داخل وریدی استفاده می شود.دوز بعدی آمیودارون 150 میلی گرم و دوز نگه دارنده آن در خلال 24 ساعت 900 میلی گرم می باشد. در صورت عدم وجود آمیودارون از لیدوکایین با دوز 5/1-1میلی گرم به ازای هریک کیلوگرم وزن بدن در ابتدا و سپس دوز 75/0-5/0میلی گرم به ازای هر یک کیلوگرم وزن استفاده می شود.دوز لیدوکایین در 1 ساعت اول نباید از سقف 3 ميلي گرم به ازاي هر يك كيلوگرم از وزن بدن تجاوز کند. استفاده از بريتليوم در درمان VFوVT دیگر توصیه نمی شود. درمان آسیستول وفعالیت الکتریکی بدون نبض( PEA) به محض دسترسی وریدی تزریق 1میلی گرم آدرنالین و تکرار آن هر 3 تا 5 دقیقه به همراه CPR تازمان برگشت جریان خون و نبض بیمار(ROSC ) صورت می گیرد. استفاده از داروی آتروپین به علت اثرات واگولیتیک آن وبا سقف دوز 3 میلی گرم در درمان آسیستول وPEA با ریت کمتر از 60 صورت می گیرد.حتی در برخی منابع تزریق3میلی گرم آتروپین به صورت یک دوز تنها در موارد ذکر شده توصیه می شود.دستگاه ضربان سازدیگر در درمان آسیستول جایی ندارد.استفاده از دوزهاي بالاي آتروپين در برخي موارد مثل مسموميت با ارگانوفسفرها انجام مي شود. درمان با داروهای ترمبولیتیک انجام CPR هیچ منع مصرفی برای درمان با داروهای ترمبولیتیک ایجاد نمی کند،در بیمارانی که ایست قلبی آنها در نتیجه آمبولی ریوی بوده ویا مشکوک به وجود آمبولی ریوی هستند از داروهای ترمبولیتیک استفاده می شود. مراقبتهای پس از احیاء کاهش دمای بدن به اندازه34-32 درجه سانتیگراد در بیماران با برگشت جریان خون ونبض پس از CPR، به خصوص بيماران با ريتم قلبي اوليه فيبريلاسيون بطني كه در خارج از بيمارستان دچار ايست ناگهاني قلبي شده اند،در خلال 24 ساعت اول می تواند باعث بهبود پیامدهای نورولوژیک این بیماران شود. انفوزیون 30 ميلي ليتر به ازاي هر يك كيلوگرم وزن بدن از محلول نرمال سالین 4 درجه سانتیگراد که باعث کاهش درجه حرارت مرکزی بدن به میزان 5/1 درجه سانتیگراد می شود و سپس به صورت آهسته در هر ساعت دمای بدن 5/0-25/0 سانتیگراد افزایش داده می شود.البته تحقیقات بیشتری در زمینه سودمندی این روش لازم می باشد. استفاده از وسایل جایگزین برای اداره راه هوایی از قبیلLMA ,و Combi Tube در صورت عدم موفقيت در لوله گذاري داخل تراشه توصیه می شود. تایید محل لوله تراشه هم نیاز به بررسی کلینیکی و هم استفاده از یک وسیله مثل دتکتور CO2بازدمی یا دتکتور مری دارد.
4- تغییرات در احیاء قلبی- ریوی کودکان:
اقدامات پایه حیات در کودکان احیاگران غیر حرفه ای ویا افراد حرفه ای در احياء كودكان و نوزادان قبل از اطلاع به اورژانس و درخواست کمک باید 2 دقیقه CPR را انجام دهند،که به صورت دادن 5 تنفس اولیه و به دنبال آن انجام CPR با نسبت 30:2 به مانند احیاء بزرگسالان مي باشد. اگر 2 نفر و یا تعداد بیشتری احیاگر حرفه اي وجود دارد از نسبت 15:2 برای احیاء کودکان تا سن بلوغ استفاده می شود.اما احياگران غير حرفه اي با هر تعدادي كه باشند، بايد از همان نسبت 30:2براي احياء كودكان استفاده كنند. محل فشردن قفسه سینه در کودکان ونوزادان نيمه تحتانی استرنوم و میزان فشار به اندازه ای است که يك دوم تا یک سوم قطر قدامي- خلفي قفسه سینه فشرده شود. در نوزادان زیر یکسال تکنیک ماساژ قلبی به صورت روش دو انگشتی(Two finger) برای احیاء توسط یک احیاگر و روش دو شستی(Two thumb) در احیاء توسط دو یا چند احیاگر توصیه می شود.در کودکان بالاتر از یکسال تفاوتی بین استفاده از تکنیک یک و یا دو دستی وجود ندارد وبسته به راحتی وترجیح احیاگر واندازه جثه كودك از یکی از این روشها استفاده می شود. دستگاه AED را می توان در کودکان بین 8-1 سال وبا بکارگیری تضعیف کننده های خروجی انرژی استفاده کرد. حتي در صورت عدم وجود اين تضعيف كننده ها استفاده از دستگاه AED استاندارد در اين گروه سني توصيه مي شود.هیچ گونه مدرکی در حمایت ویا عدم حمایت از بکارگیری AED در کودکان زیر یکسال وجود ندارد. در کودکان بالاي 8 سال هم از AED استاندارد استفاده می شود. اقدامات پیشرفته حیات در بیمارستان ممکن است علاوه بر لوله های بدون کاف در شرایط خاصی مثل کمپلیانس ضعیف ریه ها، مقاوت بالای راه هوایی و نشت هوا به دلیل گلوت بزرگ از لوله های کاف دار استفاده شود.مقدار فشار داخل کاف باید پایینتر از 20 سانتیمتر آب باشد. میزان انرژی مورد استفاده برای شوک قلبی کودکان در تمامی دستگاهها ودر دفعات مختلف شوک 4j/kg می باشد. در برخي منابع ميزان انرژي شوك اوليه در كودكان به ميزان 2j/kg ذكر شده است. اندازه پدل کودکان 12-8 سانتیمتر می باشد. در مان VFوVT دراطفال مشابه با بزرگسالان بوده وبه صورت دادن یک شوک با میزان 4j/kg وبه دنبال آن برگشت به CPR وبا نسبت 15:2 به مدت 2 دقیقه صورت می گیرد ودر صورت نیاز شوکهای بعدی با همان مقدار ذکر شده داده می شود.بعداز شوک اول يا دوم از آدرنالین با دوز 10mcg/kg هر 5-3 دقیقه می توان استفاده کرد. آدرنالین به صورت داخل وریدی ویا استخوانی با دوز 10mcg/kg در درمان آسیستول وPEA تکرار آن هر 5-3 دقیقه استفاده می شود. در صورت عدم دسترسی وریدی ویا داخل استخوانی آدرنالین با دوز 100 mcg/kg از طریق لوله تراشه( ETT) تجویز می شود. هیپرونتیله کردن در حین ایست قلبی بسیار مضر می باشد ،حجم جاری ایده ال در کودکان به گونه ای است که قفسه سینه به خوبی بالا آمده و متسع شود.تعداد تهویه دریک دقیقه در کودکان با لوله داخل تراشه 12-10 بار می باشد. در کودکان نیز مانند بزرگسالان استفاده کاهش دمای بدن به اندازه 34-32 درجه سانتیگراد در خلال 12-24ساعت اول بعد از برگشت جریان خون ونبض می تواند موجب بهبود پیامدهای مغزی در کودک کمایی پس از احیاء شود.
5- تغییرات در احیاء نوزاد تازه متولد شده(New born):
برای جلوگیری از اتلاف دمای بدن نوزادان نارس باید در کاورهای پلاستیکی مخصوص (food grade plastic) پیش از آنکه نوزاد خشک شود پوشیده شده وسپس زیر دستگاه گرم کننده گذاشته شود. ساکشن مکونیوم از دهان وبینی نوزاد قبل از تولد کامل ودر خلال زایمان مفید نبوده ودیگر توصیه نمی شود. نسبت ماساژ قلبی به تهویه در نوزادان تازه متولد شده3:1 می باشد.تهویه این نوزادان به صورت 5 تنفس اولیه با فشار 30 سانتیمتر آب برای کمک به اتساع ریه ها صورت گرفته و در ادامه به همراه ماساژ قلبی وبا میزان 12-20 بار در دقیقه داده می شود. تزریق آدرنالین به صورت داخل تراشه ای در این نوزادان به علت عدم تأثیر آن دیگر توصیه نمی شود. احیاء استاندارد در اتاق زایمان باید با اکسیژن 100% انجام شود،اگرچه غلظتهای پایینتر نیز مورد قبول است ولی نباید در نوزادان نارس در طولانی مدت از اکسیژن با غلظت بالا استفاده کرد. ملاحظاتی که در الگوریتمهای اشکال مختلف ایست قلبی مورد توجه است عبارتند از: الف ) مداخله اولویت دار حین ایست قلبی اقدامات BLSاست ب) ممکن است برقراری راه هوایی پیشرفته یک الویت مهم و اصلی نباشد ج) فرد احیاگر باید به گونه ای عمل نماید که زمان قطع ماساژ برای چک کردن ریتم – دادن شوک-گذاشتن راه هوایی پیشرفته یا رگ گرفتن به حداقل برسد د) تجویز دارو از راه داخل وریدی یا داخل استخوانی نسبت به راه داخل لوله تراشه اولویت دارد. نتیجه گیری و بحث: تغییرات اعمال شده در احیاء قلبی- ریوی بیانگر آن است که در پروتکلهای جدید تأکید بر انجام ماساژ قلبی با کیفیت بالا در تمامی قربانیان و در تمامی سنین به شدت توصیه می شود.انجام ماساژ قلبی با عمق وتعداد مناسب،اجازه برگشت قفسه سینه به حالت اول در هنگام ماساژ وکاهش توقف در ماساژ قلبی برای چک کردن نبض ویا ریتم بیماران از معیارهای احیاء با کیفیت در نظر گرفته می شود.اهمیت برقراری جریان خون در احیاء بزرگسالان در این تغییرات به اندازه ای مورد تأکید می باشد که پروتکلهای احیاء از برقراری ABC به سمت CAB تغییر کرده است.تاکید زیاد بر رعایت توالی زنجیره بقاء و بخصوص انجام دفیبریلاسیون سریع وبه موقع در ریتمهای قابل شوک دادن بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در نهایت فاکتورهای زیادی بر میزان بقاء بیماران بعد از احیاء قلبی – ریوی تأثیردارند،اما آنچه که مسلم است دسترسی سریع به بیمار،انجام احیاء با کیفیت بالا،دفیبریلاسیون به موقع وسریع و انجام حمایتهای پیشرفته حیات که بر اساس تحقیقات و عمل بر اساس شواهد انجام گیرد نقش مهمی در بهبود پیامدهای ناشی از احیاء و میزان بقاء بیماران دارد.اگرچه نباید اهمیت آموزش عمومی به افراد جامعه در زمینه شناسایی ایست قلبی وانجام سریع احیاء توسط شاهدان و همچنین برنامه های دسترسی عمومی به دفیبریلاتور(PAD) که نقش بسزایی در افزایش میزان بقاء بیماران دارند نادیده گرفته شود.بنابراین مسئولان ومدیران ذی ربط کشور باید توجه زیادی به امر مدیریت واستاندارد سازی در زمینه احیاء قلبی- ریوی بیماران چه در خارج و چه در داخل مراکزدرمانی داشته باشند.
انجام مراحل ABC در احیاء قلبی
باز کردن راه هوایی Air way
اولین قدم باز کردن راه هوایی فرد است .در فرد بیهوش تمامی ماهیچه ها شل شده اند.عضلات زبان و گردن هم از این قاعده مستثنی نیستند و احتمال دارد که زبان به طرف حلق بر گردد و راه هوایی را مسدود کند .
کف دست را روی پیشانی مصدوم گذاشته و سر او را به طرف عقب بر گردانید . همزمان با این کار دست دیگر را زیر چانه او قرار داده و به سمت بالا فشار دهیدبه طوریکه دندانهای فک بالا و پایین در مقابل هم قرار گیرند . در صورت انجام صحیح این مراحل شما موفق به باز کردن را ه هوایی مصدوم خواهید شد .
مراقب باشید که دهان فرد را بیش از حد باز نشود چون در این صورت ممکن است زبان به عقب برگردد و راه هوای را مسدود کند .
دادن تنفس مصنوعی Breathing
پس از بازکردن راه هوایی باید از وضعیت تنفس مصدوم أگاه باشید.ابتدا قفسه سینه فرد را برهنه کنید.
اگر صورت مصدوم کبود و رنگ پریده باشد .
نه جریان هوا از بینی و دهان فرد حس شو د و نه صدایی که نشانگر جریان هوا باشد به گوش برسد.
قفسه سینه حرکت نداشته باشد.
تنفس وی قطع شده است و باید تنفس مصنوعی را آغاز کنید حتی اگر نتوانستید تشخیص دهید که فرد مذکورتنفس دارد یا نه نفس مصنوعی را آغاز کنید چون اگر فرد تنفس داشته باشد شما در هنگام تنفس مصنوعی متوجه می شوید.

تکنیک دادن تنفس مصنوعی
سررابه عقب متمایل کنید به صورتیکه دهان کمی بازتر باشد (نحوه باز کردن راه هوایی در مبحث قبل آمده است.)با انگشتان دستی که روی پیشانی مصدوم است سوراخهای بینی فرد را ببندید .
دهان خود را روی دهان مصدوم بگذارید بطوریکه , لبهای شما کاملا اطراف دهان اورا بگیرد.با یک بازدم عمیق هوارا وارد دهان فرد مصدوم کنید.همزمان از گوشه چشم خودبه قفسه سینه فردنگاه کنید وببینید آیا هنگامی که درون مجاری هوایی اومی دمید قفسه سینه بالا می رود یا نه ؟
وقتی قفسه سینه فرد بالا می آید تنفس را قطع کنید ودهان خود را از دهان فرد دا کرده و بینی اورا آزاد بگذارید و خودتان برا ی تنفس بعدی نفس بگیرید.
هنگام تنفس موثر سینه وشکم مصدوم بالاو پایین می آید , احیاگر حس می کند که بادکنکی را پر میکند و پس از دمیدن حجم معینی , مقابل ورود هوای اضافه تر مقاومت احساس میکند .به تدریج رنگ پوست فرد از زردی و کبودی به صورتی تغییر می یابد.
ماساژ قلبی Circulation
پس ازدادن یک یا دو تنفس مصنوعی در صورتیکه فرد تنفس خود را بازنیابد باید نبض فرد را کنترل کرد.
طریقه کنترل کردن نبض :
پس از آنکه تنفس مصنوعی تمام شد کف دست را از روی پیشانی فرد بر ندارید و دو انگشت دست دیگر را در وسط گردن بالای نای و حنجره روی برآمدگی جلوی گردن ( سیب آدم ) بگذارید .
انگشتان خود را به آرامی به سمت پایین و کنار آن قسمت بلغزانید و سپس کمی فشار دهید . به مدت ۵-۱۰ ثانیه این کار را ادامه دهید تامطمئن شوید که نبض را حس میکنید یا نه؟
کنترل کردن نبض احتیاج به مهارت و دقت خاصی دارد شما نیز میتوانید با تمرین کردن و شرکت در کارگاههای عملی احیا تنفسی این مهارت را کسب نمایید .
اگر فرد نبض داشت به تنفس مصنوعی با اندزه’ دوازده بار در دقیقه ادامه دهید .
اگر فرد نبض نداشت باید بی درنگ ماساژ قلبی را همراه با تنفس مصنوعی آغاز کنید.زیرا فرد دچار ایست قلبی شده و احتمال دارد صدمات جبران ناپذیری به مغز وی برسد.
برای دادن یک ماساژ قلبی موثر علاوه بر اینکه باید ماساژ را با تکنیک صحیح انجام داد لازم است که وی را در وضعیت مناسبی بخوابانید.
بیمار را به پشت خوابانده , مطمئن شوید که وی روی یک سطح سخت قرار گرفته است . اما اگر فرد در رختخواب یا هر سطح نرم دیگری است وقت را تلف نکنید و فقط کافیست که اورا روی روی زمین بلغزانید یا اینکه یک تخته با هر شی صاف و سخت را از بین پشت او و ملحفه قراردهید .
کنار مصدوم زانو بزنید .
آخرین حد دنده های او را با دو انگشت دستی که بالای فرد نزدیکتر است بیابید انگشتان خود را بسمت بالا بلغزانید تا یک فرو رفتگی در محل اتصال دنده های دو طرف برسید .
یک انگشت را در محل فرورفتگی بگذارید و انگشت دیگر را کنار آن قرار دهید سپس ته دست دیگر را در کنار آن دو انگشت قرار دهید .بعد ته دست دوم را روی دست اولی بگذارید .
موقعیت بدن خود را طوری تنظیم کنید که بازوها خم نشوند و شانه ها در امتداد نقطه اتکا دستها باشند . به اندازه ای بر جناغ فرد فشار وارد کنید که ۴-۵ سانتی متر پایین برود.
پس از انجام ۱۵ عدد ماساژ پشت سر هم ( این ۱۵ ماساژ در مدت ۱۱ ثانیه خواهد بود ) دو عددتنفس مصنوعی به فرد بدهید شما برای انجام این دو تنفس ۴ ثانیه فرصت دارید .این سیکل باید چهار بار در دقیقه تکرار شود برای اینکه بتوانید نسبت ۱۵:۲ را در هر دوره رعایت کنید بهتر است با هر ماساژ شماره آن را بلند بگویید .
بعد از یک دقیقه وضعیت مصدوم را ازریابی کنید .
اگر ضربان مداوم رگ گردن باز نگشته باشد دوباره احیای قلبی ریوی را با دو تنفس و ۱۵ ماساژ قلبی از سر بگیرید . شما برای انجام این دو تنفس و ۱۵ ماساژ , ۱۵ ثانیه فرصت دارید.
این کار را برای مدت ۳ دقیقه دیگر ادامه دهید .
اگر دراین مدت تنفس منظم فرد بازگشت نیازی به تکرار احیای قلبی ریوی نیست بلکه باید مرتب تنفس و نبض فرد را چک کنید .
اگر تنفس منظم فرد برنگشت تنفس مصنوعی را با سرعت ۱۲ عدد در دقیقه شروع کنید و همزمان نبض فرد را چک کنید .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: